Loading...

W dniu 22 listopada 2010 roku o godzinie 16.00 w Sali Bibliotecznej Kliniki Hematologii CM UJ w Krakowie przy ulicy Kopernika 17 zebrało się prawie czterdzieści Osób (vide lista obecności), które skorzystały z zaproszenia „Fundacji Centrum Leczenia Szpiczaka” oraz Oddziału Krakowskiego Polskiego Towarzystwa Hematologów i Transfuzjologów. Zebranie rozpoczął i otworzył prof. A. B. Skotnicki – konsultant wojewódzki ds. hematologii w Małopolsce.

Fundacja wraz z Kliniką Hematologii CM UJ w Krakowie od jesieni 2008 roku organizują wspólnie cykl wykładów oraz otwartych spotkań szkoleniowo-edukacyjnych na różne tematy związane z nowoczesną diagnostyką i leczeniem szpiczaka mnogiego. Profesor A. B. Skotnicki nazwał cykliczne spotkania Akademią Szpiczaka Mnogiego w Krakowie.

W dniu 22 listopada 2010 roku wykład wygłosiła Pani prof. Anetta Undas obecna Przewodnicząca Towarzystwa Internistów Polskich, aktualnie pracująca w Instytucie Kardiologii CM UJ w Krakowie. Wykład dotyczył powikłań zakrzepowo-zatorowych oraz innych zaburzeń hemostazy w szpiczaku mnogim. W szpiczaku swoistym czynnikiem ryzyka powikłań zakrzepowo-zatorowych jest wysokie stężenie białka monoklonalnego, ponadto istnieją nieswoiste czynniki ryzyka do których zaliczamy: otyłość, przebyty epizod zakrzepowo-zatorowy, cewnik w żyle, unieruchomienie, choroby współistniejące, nadkrzepliwość, ponadto są czynniki związane zastosowanym leczeniem, do których zaliczamy wysokie dawki deksametazonu, zastosowanie doksorubicyny i erytropoetyny. Zgodnie z publikacją dr Antonio Palumbo wiemy, iż rodzaj zastosowanej terapii jest najsilniejszym czynnikiem determinującym ryzyko zakrzepowe u chorych na szpiczaka.

Postulowane mechanizmy stanu prozakrzepowego w szpiczaku mnogim to:

• Oporność na aktywowane białko C (bez FVL) u 0-23% chorych
• ↓ Ekspresja trombomoduliny i receptora białka C (EPCR)
• ↑ FVIII i vWF (ok. 200% normy)
• ↓ aktywności białka C i białka S (rzadko)
• ↑ ekspresja czynnika tkankowego pod wpływem IL-6, VEGF, TNF-α
• Antykoagulant toczniowy i przeciwciała antykardiolipinowe (b. rzadko)
• Pośrednie działanie IL-6 (synteza Fbg, CRP, PAI-1)
• Nabyta dysfibrynogenemia
• Upośledzenie fibrynolizy

Ponadto prof. Anetta Undas przedstawiła dane jeszcze nieopublikowane oceniające parametry czynności sieci fibryny w MM oraz pokazała inhibitor fibrynolizy aktywowany trombiną, jako nowy czynnik antyfibrynolityczny w MM.
Ponadto przestawiono dane International Myeloma Working Group dotyczące prewencji pierwotnej żylnych choroby zakrzepowo-zatorowej:

• ASA (81-325 mg/d) tylko u chorych obciążonych małym ryzykiem (bez czynników ryzyka zakrzepicy) np. leczonych lenalidomidem
  i małą dawką deksametazonu/melfalanu
• Heparyna drobnocząsteczkowa profilaktyczna dawka lub warfaryna (INR 2-3) u chorych z co najmniej 2 czynnikami ryzyka
  związanymi z MM lub osobniczymi
• Heparynę drobnocząsteczkową lub warfarynę powinno się rozważyć u wszystkich chorych otrzymujących:
  - Wysokie dawki deksametazonu
  - Doksorubicynę
  - Wielolekową chemioterapię
  Bez względu na obecność lub nie dodatkowych czynników ryzyka

U pacjentów obciążonych dużym ryzykiem krwawienia należy rozważyć mechaniczne metody profilaktyki przeciwzakrzepowej tj.:

• Podkolanówki o stopniowanym ucisku
• Urządzenia do przerywanego pneumatycznego ucisku

Po wykładzie prof. Anetty Undas była prezentacja na temat Clexane, czyli enoksparany.

Następnie wykład wygłosiła dr Krystyna Gałązka z Instytut Patologii CM UJ na temat znaczenia diagnostycznego wykonywania trepanobiopsji w szpiczaku mnogim. Dr Gałązka przedstawiła swoje doświadczenia własne pokazując bardzo liczne i ciekawe obrazy trepanobiopsji pacjentów ze szpiczakiem mnogim leczonych w Klinice Hematologii CM UJ.

W swoim podsumowaniu stwierdziła iż:

• Przy śródmiąższowym, rozlanym typie nacieku – zwykle dobra korelacja między odsetkiem plazmocytów w aspiracie
  i trepanobiopsji; przy ogniskowym (ławicowo-guzkowym) – mogą być duże dysproporcje
• Porównywanie intensywności nacieku w kolejnych trepanobiopsjach przy typie „patchy” – mało wiarygodne; masa nowotworu –
  interpretacja odsetka plazmocytów w łączności z komórkowością szpiku
• Mała atypia plazmocytów, przy niskim odsetku – istotne rozmieszczenie – tylko w trepanobiopsji; klasyfikacja rozrostu (MGUS/PCM) – konieczna korelacja z danymi klinicznymi
• Ocena choroby resztkowej – mała wiarygodność w aspiracie; nie zawsze możliwe uchwycenie w trepanobiopsji
• Ponadto bardzo ważna jest reprezentatywność trepanobiopsji

Na spotkanie przybyli: hematolodzy, biolodzy, diagności laboratoryjni, interniści, studenci oraz bardzo wielu pacjentów i innych osób zainteresowanych szpiczakiem mnogim. Po wykładach odbyła się żywa dyskusja dotycząca powikłań zakrzepowo-zatorowych oraz zastosowania trepanobiopsji w diagnostyce szpiczaka mnogiego. Kolejne zebranie miało na celu edukację, szkolenie oraz współdziałanie na rzecz optymalizacji terapii i leczenia chorych ze szpiczakiem mnogim. Mam nadzieje, że to już 19-te spotkanie przyczyni się do pogłębienia wiedzy, aby w sposób optymalny leczyć i prowadzić naszych pacjentów.

Prezentacje :

Prof. dr hab. med. Anetta Undas
Powikłania zakrzepowo-zatorowe i inne zaburzenia hemostazy w szpiczaku mnogim  »     PDF - 1,35 MB

Dr med. Krystyna Gałązka
Rola i znaczenie trepanobiopsji w szpiczaku mnogim. Doświadczenia własne  »     PDF - 4,37 MB

Przedstawicielka firmy Sanofi Aventis
Clexane  »     PDF - 1,12 MB